چه مواردی حریم خصوصی است؟

سلام بر همگی

چند وقتی است که کار نیمه وقتی را شروع کرده ام کار خیلی حرفه ای نیست ولی حداقل اش این است که یک پول تو جیبی می دهد.

در این محلی که کار می کنم افراد برای ورود وخروج باید نام و بخش مربوط به خود را بنویسند. در ایران که بودم خیلی مواقع شاهد مشاجره ارباب رجوع با دربان بیچاره بودم و در دلم می گفتم مردم دلشان از جای دیگر پر است و از طرف دیگری بی اعتمادند دق دلشان را سر این بیچاره در می آورند. ولی حالا که اینجا هم آمده ام تقریبا همان رفتار ها را می بینم البته به شدت دعوا مرافعه آن جا نیست ولی باز هم همان کل کل کردن براه است. نمی دانم چرا مردم اینقدر از این کار بدشان می آید؟
در این جا این کار به دو دلیل انجام می شود: اول اینکه اسباب و اساس گرانقیمت در داخل ساختمان است و بنا بر دلایل مشخص هر کسی نباید به هر اتاقی برود و دوم اینکه در اینجا آتش سوزی را خیلی جدی می گیرند و این اسامی را برای این می خواهند که اگر آتش سوزی اتفاق افتاد بدانند چه افرادی داخل ساختمان هستند که همه را به موقع خارج کنند و کسی جا نماند.

از همه این حرف ها گذشته خیلی برایم جالب است که بدانم چرا بعضی از مردم همه مسایل را به حریم و حق خصوصی خود نسبت می دهند و فوری این مورد را پیش می کشند که این مسایل خصوصی است و ما نمی خواهیم مثل موش آزمایشگاهی همیشه ورود و خروجمان ثبت شود. من موافق این حرف نیستم شما چه طور؟

I am IRANIAN and I speak PERSIAN

سلام بر همگی

من ایرانی هستم یا این خطی که می خوانم یا می نویسم پارسی است این ها جواب هایی هستند که من به کرات داده ام البته من می گویم که ایرانی هستم و به زبان پارسی صحبت می کنم که ترجمه آن می شود پرشین. خیلی ها من را مورد پرسش قرارداده اند که چرا پرشین این نامی است که مستعمره چی ها به ایران و زبان ایرانی داده اند ولی من برای این انتخابم دلیل دارم. من و کلیه کسانی که در ایران زندگی می کنند و یا از آن کشور می آیند ایرانی هستیم جدای از اقوام مختلفی که به آن تعلق داریم ، ترک ، کرد، بلوچ ، لر، گیلک و غیره همه ایرانی هستیم . در ضمن یادآوری می کنم که نام این سرزمین از ابتدا ایران بوده است . ایران یک ملت متحد از سه قوم اصلی ماد ، پارت و پارس بوده است که به صورت مستقل اما مشترک المنافع زندگی می کرده اند. برای اطلاع از این که هرقوم شامل کدام یک از اقوام امروزی است می توانید به ویکی پدیا مراجعه کنید.

قوم پارس که در مرکز ایران قرار داشته است موفق به ایجاد یک حکومت مرکزی می شود. منطقی یا غیر منطقی زبان رسمی زبانی خواهد بود که حکومت مرکزی به آن صحبت می کند پس پارسی زبان رسمی کشور شد. قوم پارس بنا برروال موجود و یا هر دلیل دیگری دست به کشور گشایی می زند. از آنجایی که تاریخ را پیروزان می نویسند یونانیان در کتاب های تاریخی خود شکست خورده خود را به نام حکام آنها که همان پارس ها یا پارسیان بودند نامیدند که ترجمه آن شد پرشینز در حالیکه ایران دارای دوفوم دیگر نیز بود هرگز نامی از آن ها برده نشد. و از آن پس نام ایران به پرشیا تغییر کرد. تا زمانی که رضا شاه در خواست تغییر مجدد نام کشور را ارایه کرد و دوباره ایران کشوری برای همه اقوام آن شد. پس من ایرانی هستم و نه پرشین.

هرچند که ایران دوباره نام اصلی خود را پس گرفت ولی زبان رسمی کشور زبان پارسی ماند. البته در زمان حمله اعراب به دلیل عدم وجود حرف "پ" زبان پارسی به فارسی تبدیل شد و همچنان ماندگار شد. اما این زبان با وجود تغییر و پستی و بلندی هایی که طی کرد توسعه یافته همان زبان پارسی ماند.

حال می ماند که این پارسی را چگونه ترجمه کنم . به دو دلیل من پرشین را انتخاب کرده ام :
1- اگر قرار باشد بین عربی شده پارسی که می شود فارسی و یا یونانی شده آن که می شود پرشین یکی را انتخاب کنم ترجیح می دهم ترجمه قومی را انتخاب کنم که حداقل به نظر خودم مزایای بیشتری داشته اند.
2- وقتی به زبانی غیر از زبان خود سخن می گوییم باید دستور زبان آن را رعایت کنیم. در انگلیسی زبان آلمانها جرمن است و نه دویچ، فرانسوی ها فرنچ صحبت می کنند و نه فرانسوسزه، سوئدی ها سوئدیش و نه سوئدیک پس من هم که ایرانی و پارسی زبان هستم پرشین صحبت می کنم و نه پارسی . همانطوری که در ایران می گویم یک فرد انگلیسی زبان انگلیسی صحبت می کند و نه اینگلیش .پس من هم پرشین صحبت می کنم و نه پارسی. این را نه دلیل بر قبول ایده مستعمره چی ها می دانم و نشانی از ضعف و خودباختگی دربرابر غربی ها بلکه دلیل بر متفاوت بودن دستور زبان و تلفظ متفاوت در زبان های مختلف.

پس با افتخار و خیال کاملا راحت می گویم که من ایرانی هستم و به زبان پارسی که در انگلیسی پرشین است صحبت می کنم.