nemogoody

Tuesday, September 22, 2009

چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است

سلام بر همگی ،

در این روزها انواع و اقسام ایمیل ها را دریافت می کنم که پر ازعکس های اتفاقات داخل ایران و مقایسه آنها با عکس های فلسطینیان هستند. کاملا روشن است که هیچ انسانی از دیدن رنج و اندوه و ستم دیدن انسان دیگر شاد نمی شود مگر اینکه دچار مشکلات روحی و روانی باشد. اما از نظر من نکات بسیار زیادی وجود دارد که باید قبل از پیراهن دریدن و سینه سپر کردن به آنها توجه کرد.

اول اینکه همه انسانها باید از حقوق اولیه برخوردار باشند که این حقوق اولیه شامل امنیت جانی و امنیت روانی هستند پس فلسطینیان باید از این حق برخوردار شوند اما آیا مردم ایران مخصوصا در این شرایط زمانی از این حقوق برخوردارند؟ جان و روانشان در امان است؟

از تمام این حرف های دلسوزانه و انسان دوستانه که بگذریم لبنان و فلسطین عرب هستند همانهایی که اگر روزگارشان بی مشکل باشد به فکر تاریخ سازی برای خودشان می افتند و به خلیج فارس نام های مختلف می دهند و درصدد دزدیدن آن هستند.

از طرف دیگر یادمان نرود که نیروهای انتظامی که با اشرار( که خدا می داند واقعا چه کسانی بودند) برخورد کردند از نیروهای نقاب دار استفاده کرد در زمانی که این کار یعنی استفاده از نقاب نه مرسوم بود و نه نیازی به آن بود و اخبار زیادی مبنی بر لبنانی بودن آن نیروها به گوش رسید. همچنین نیروهای ضد شورش که در ابتدای این اعتراضات بودند و خیلی بی مهابا و با خشونت تمام مردم را با باطوم می زدند.

من موافقم که بنی آدم اعضای یک پیکرند که ایرانی چه ملیت دیگری ولی بیشتر موافقم که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است . پس تنها شعاری که موافق آن هستم این است

نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home