یک سوزن به خود یک جوالدوز به دیگران،

سلام بر همگی

در این آشفته بازار که هردم از باغ بری می رسد این بنده حقیر مانده ام که کدام بر گواراتر است؟

در مقوله حجاب که گفتنی ها گفته شده و می شوند و جدا از همه گفت و شنود ها همه می دانند که ابن رقم برخوردها نه غیرت برای ناموس مردم است نه بر سر امنیت جمعیت "نسوان" و نه درجهت کاهش فشارهای غریزی "رجال" و نه حفظ قداست خون شهیدان وطن ونه به خاطر تجدید مودت با اسلام ناب محمدی. پس برای حسن ختام جمیعا "فاتحه مع الصلوات".

از آنجایی که در ایران نیستم مانند بسیاری از دلسوزان و" سینه چاکان وطن" فتوی قیام و جهادو انقلاب نمی دهم ، چون معتقدم کنار گود بودن و اظهار فضل کردن از دختری که با سر و صورت خونین به خانه بازگشته! دردی دوا نمی کند( وچه خوشبخت که به خانه برگشته و سر از ناکجا آباد حکومتی در نیاورده). فقط به عنوان کسی که ایران را مملکتش و تمامی آن انسانها را هم وطنش میداند دوست دارم که در حد تنوانم نگذارم این قضایا بی سرو صدا بگذرد و در صورت صلاحدید هموطنانم برایشان کاری انجام دهم که خودشان می خواهند. زیرا بر خلاف عده ای نه اعتقاد دارم که مردم ایران "گوسفندند" و نه" بی غیرت" و نه" به قهقرا رفته" می خوانمشان. منکر این نیستم که اختناق حاکم چه استعدادهایی را که نه تنها شکوفا نکرد که حتی به گمراهی و بزه انداخته است. منکر فساد و فقر و فحشا هم نیستم به فرضیات باهوشترین مردمان کره خاکی بودن هم اعتقاد ندارم ، فقط می دانم که با این فشارموجود، با این شکنجه بی وقفه و توان فرسا بسیار بی انصافی است اگر بخواهیم برای مردمی که جانبرکف و پرتلاش برای بدست آوردن حقوق خود تصمیم می گیرند و مبارزه می کنند بزرگی کنم واز عمکردشان خرده بگیرم. هر حرکتی و تلاشی و هر اعتراضی باید در مقیاس خودش سنجیده شود پس منی که برای لباسم ، انتخابم و یا هر یعد دیگری از زندگی ام هیچ جوابی پس نمی دهم نمی توانم درک کنم که حتی عکس گرفتن از یک صحنه برخورد چه اندازه ممکن است خطرناک باشد. آنگاه به جای تشکر از کسی که این خطر را به جان خریده تا وضعیت را به دیگران نشان دهد بگویم چرا از ناموس مردم دفاع نکردی؟ چرا خود را به درون آتش نیانداختی؟ تو بی غیرتی ، تو گوسفندی ، ذهنت تخدیر شده، مرده متحرک شده ای و ...

بهتر است قبل از هر نسخه پیچیدن و فتوی دادن این سوال را از خود بپرسیم: من به خاطر اعتراض چه از دست می دهم و آنها چه؟