ارثیه فرهنگی نواده های ما چیه؟

سلام بر همگی
چندی پیش به این نوشته جالب بر خوردم اون رو خوندم و بسیار لذت بردم. به نظرم اومد که چقدر خوبه که آدم راجع به اون چه که هست اطلاعات کاملی داشته باشه و بتونه در موقع لازم از خودش و فرهنگش و خلاصه هر اون چیزی که ریشه های یک آدم به حساب میاد حرف بزنه. خیلی ممنون آقای علی پرنده که به این خوبی دلیل آوردین که چی بگیم و چی نگیم ، من از طرف خودم از شما تشکر می کنم و از اطلاعاتی که ارایه کردین استفاده می کنم.

بعد از اون به این نوشته رسیدم که اون هم در نوع خودش جالب بود. راستش خیلی ناراحت شدم . قصد کوچک شمردن احساسات و عقاید دیگران رو ندارم ولی دلم گرفت از اینکه چرا بعضی ها به دلیل اینکه نتونستن و یا نمی تونن به جایگاهی که دلشون می خواد برسن می خواهند که تاریخ ،فرهنگ و ریشه های یک ملت رو به دلخواه خودشون تغییر بدن و به عبارت ساده تر به بازی بگیرن!

خوبه ملتی باشیم با دید باز ، با افکاری رو به جلو، آماده پذیرش هر چیز نو،همراه با داشتن شهامت برای ابراز احساسات و زندگی کردن به میل خود ولی یک سوال: پیس ریشه های ما کجا هستند؟ چی هستند؟ چطور زنده بمونیم اگر ریشه های فرهنگی خودمون را با تیشه "دلم می خواد" ،"این طوری راحت ترم" قطع کنیم . این که بگم " به نظر من ..." خیلی خوبه چون نشون میده که من نظر دارم ولی آیا فقط نظر دارم یا در پس این نظر فکر هم کردم، نظرم رو سبک سنگین کردم؟ خدا رحم کنه چون می ترسم چیزی برای بچه های ما باقی نمونه تا به عنوان ریشه و فرهنگ برای بچه هاشون به ارث بگذارند.